Przedstawiamy Wam Boże Siedleczko.

Jest to stworek, pochodzący z rodziny dobrych domowych duszków, do której także należy Bzionek. Boże Siedleczko zamieszkiwał w chacie, często przesiadywał niewidzialny w kątach, dlatego było trzeba bardzo uważać, żeby np. nie polać go niechcący ukropem. Rzucał wtedy zły urok i sprawca jego krzywdy cierpiał z powodu bolesnych, czerwonych krost na twarzy, a zły stworek zabierał się do opuszczenia chaty. Aby Boże Siedleczko nie uciekło z domu, smarowano komin świeżym masłem i wypowiadano zaklęcie „Boże Siedleczko, ja Cię namaszczam, uzdrów mnie, kiedyś mnie sparzyło.” Najważniejsze jest to, że ta niezwykła postać przepowiadała przyszłość. Informowała gospodarza lub gospodynię o nadejściu niespodziewanych gości, przestrzegała przed niebezpieczeństwem; powodzią lub też pożarem. Podobno, gdy Boże Siedleczko wskazywał skrzynię, można było się spodziewać nieoczekiwanego bogactwa. Istotne jest to, że postać ta przepowiadała przyszłość i ostrzegała domowników przed złem, które może nadejść, ale nie miała mocy sprawczej, aby tym wydarzeniom zapobiegać. Od gospodarzy zależało, co z tą wiedza uczynią.

Oczywiście nie wiemy jak Boże Siedleczko wyglądało.

W „Wielkiej Księdze Demonów Polskich” autorstwa Barbary i Adama Podgórskich, znajdziemy opis, który mówi o tym, że przybierał on postać „(…)pięknego dziecięcia w biel przybranego, niby ducha opiekuńczego, skargą chcącego zwrócić uwagę na grożące komuś nieszczęścia”.

Bliższa naszemu sercu jednak jest postać stworzona przez Pawła Zycha w Bestiariuszu Słowiańskim. Wiele czasu poświeciliśmy dyskusji na temat jego wyglądu z Justyną Trzaską, Dorotą Spaczyńską Pilorz oraz Pawłem Szymkowiakiem i doszliśmy na wniosku, że na potrzeby naszego filmu przedstawimy go jaką małą , zadziorną postać myloną z szarą myszką i tak też się stało 😊